High-Rise! Een Architecturaal Experiment van de Menslijke Psyche en Het Gevolg van Extreme Sociaal Disfunctioneren
De film ‘High-Rise’ uit 2015, geregisseerd door Ben Wheatley, is een visuele tour de force die zich afspeelt in een futuristisch appartementengebouw. Gebaseerd op het gelijknamige boek van J.G. Ballard, verkent de film de diepgaande gevolgen van sociale hiërarchie en de ondergang van beschaving wanneer de lijnen tussen orde en chaos vervaagd raken.
Met Tom Hiddleston als charismatische dokter Robert Laing en Jeremy Irons als de arrogante architect Anthony Royal, schetst de film een onheilspellend scenario waarin de bewoners van het High-Rise appartementengebouw zich volledig laten opsluiten in hun eigen wereld. De film is geen eenvoudig verhaal over huurders die problemen hebben met de lift of een slechte buurvrouw. Nee, ‘High-Rise’ duikt diep in de menselijke psyche en blootlegt hoe fragiel sociale structuren kunnen zijn, vooral wanneer luxe en gemak de basis vormen van samenleven.
De architectuur van het gebouw speelt een cruciale rol in de film, functionerend als een karakter op zichzelf. Met zijn strakke lijnen, luxe appartementen en zwembad op het dak symboliseert het High-Rise een microkosmos van de maatschappij. De bewoners, gesorteerd naar verdieping en sociale status, geloven aanvankelijk in het ideaal van een perfecte samenleving. Echter, naarmate de infrastructuur begint te versagen en grondstoffen schaars worden, barst de façade van perfectie open.
De film excelleert in het creëren van een beklemmende atmosfeer. De soundtrack van Clint Mansell versterkt het gevoel van onrust en dreiging, terwijl de camerawork de kijker meeneemt op een reis door de decadentie en het verval van het gebouw.
Acteurs die Schitteren in een Architecturaal Labyrinth Naast Hiddleston en Irons staan ook Sienna Miller, Luke Evans, Elisabeth Moss en James Purefoy in een ijzersterke cast.
Acteur | Rol |
---|---|
Tom Hiddleston | Dr. Robert Laing |
Jeremy Irons | Anthony Royal |
Sienna Miller | Charlotte Wilder |
Luke Evans | Richard Wilder |
Elisabeth Moss | Helen Wilder |
James Purefoy | Pangbourne |
Hiddleston geeft een overtuigende prestatie als de enigszins cynische dokter Laing, die zich aanvankelijk laat meeslepen door de luxe en het sociale leven van het gebouw, maar geleidelijk begint te twijfelen aan de stabiliteit van de samenleving. Irons is briljant als de megalomane architect Royal, een man die geobsedeerd is door zijn eigen creatie en blind voor de gevolgen van zijn ontwerpprincipes.
Thema’s die Onderhuids Kropen
‘High-Rise’ gaat over veel meer dan alleen sociale onrust in een appartementengebouw. De film duikt diep in thema’s als:
-
De illusion van controle: Het gebouw lijkt aanvankelijk een veilig paradijs te zijn, maar naarmate de situatie escaleert, wordt duidelijk dat de bewoners geen controle hebben over hun omgeving of lot.
-
Sociale hiërarchie en machtsstrijd: De verschillende verdiepingen in het gebouw symboliseren sociale klassen, waarbij de elite bovenaan staat. Dit leidt tot spanningen en een constante strijd om macht en privilege.
-
De menselijke psyche: De film toont hoe mensen zich kunnen veranderen onder extreme omstandigheden. Geweldige mensen beginnen gewelddadig te worden, terwijl anderen zich terugtrekken in hun eigen wereld.
Productiedetails: Een Visuele Traktatie met een Onheilspellend Smaakje
-
Regisseur: Ben Wheatley (bekend om films als ‘Kill List’ en ‘Sightseers’)
-
Scenario: Amy Jump (gebaseerd op het boek van J.G. Ballard)
-
Cinematografie: Laurie Rose
De film werd geproduceerd door Film4 Productions en Recorded Picture Company, met een budget van ongeveer $15 miljoen. De visuele stijl van ‘High-Rise’ is kenmerkend voor Wheatley’s werk: donker, claustrofobisch en onheilspellend.
Een Aanrader voor de Kijker die Graag Ontsteld Wordt? ‘High-Rise’ is geen film voor iedereen. Het bevat scènes van geweld, seks en extreme psychologische spanning.
Echter, voor kijkers die op zoek zijn naar een originele, beklemmende en visueel adembenemende filmervaring, is ‘High-Rise’ zeker de moeite waard. Het verhaal blijft lang hangen in je hoofd, waardoor je jezelf afvraagt: hoe fragiel zijn onze sociale structuren eigenlijk? En wat gebeurt er als de beschaving begint te vergaan?